Achter de schermen bij De Maastricht Studie

Inhaalrace dankzij deelnemers in volle gang

Tijdens een grote inhaalslag verzamelt De Maastricht Studie missende gegevens van haar deelnemers. Soms ontbreken gegevens omdat onderzoeken niet door konden gaan, bijvoorbeeld omdat een apparaat kapot is of een medewerker ziek is. Carla van der Kallen, één van de hoofdonderzoekers van De Maastricht Studie legt uit waarom de inhaalmetingen zo belangrijk zijn.

Geen ramp toch, een paar missende gegevens op 10 duizend deelnemers?

“Toch wel, in ons wetenschappelijk onderzoek kijken we naar het verband tussen allerlei lichaamsfuncties die we tijdens de visites bij de deelnemers meten. Voor veel analyses hebben we de resultaten van meerdere onderzoeken tegelijk nodig, soms wel tien. Als we van een deelnemer de resultaten van 9 onderzoeken hebben maar één onderzoek ontbreekt, dan kunnen we geen van de resultaten van die deelnemer voor die wetenschappelijke analyse gebruiken en dat zou zonde zijn. Daarom proberen we tijdens de inhaalmetingen zoveel mogelijk van de gemiste gegevens te verzamelen.”

Ik kreeg een oproep voor een inhaalmeting jaren na de eerste metingen.Wat hebben de resultaten toen en nu nog met elkaar te maken?

“Dat is een heel goede vraag. We gaan ervan uit dat er gemiddeld genomen in die paar jaar niet zoveel verandert met de groep deelnemers. Natuurlijk kan iemand ziek worden en dan is er een groot verschil met de eerdere metingen maar omdat de groep deelnemers zo groot is, vallen deze  verschillen in het niet. Als wetenschapper houden we wel rekening met het tijdsverschil tussen de metingen. We doen de analyses bijvoorbeeld eerst met alleen de mensen van wie we meteen alle gegevens hadden en daarna met alle mensen, dus ook de inhalers. Als beide analyses dan gekke verschillen laten zien, dan weten we dat er iets niet klopt en dat het tijdsverschil ons waarschijnlijk parten speelt.”

Als de metingen zo belangrijk zijn, dan moet je toch voorkomen dat er gegevens ontbreken?

“Natuurlijk proberen we dat te voorkomen en daar zijn we door ervaring nu een stuk beter in dan in het begin van de studie. Echter, we kunnen niet alle soms erg dure apparatuur dubbel in huis hebben, voor het geval er iets kapot gaat. De bediening van sommige apparaten zoals de echoapparatuur is zo specialistisch dat maar een paar van onze medewerkers dit kunnen. Als dan iemand ziek is, dan kan zo’n meting niet door gaan. Er is nog een reden, voor enkele van de metingen zoals de MRI, de CT-scan en de Dexa-scan, kregen we pas een vergunning, toen De Maastricht Studie al in volle gang was.”

Missen jullie veel metingen?

“Dat hangt erg van het soort meting af. We kennen het gewicht van iedereen maar vanwege de late start missen we bijvoorbeeld 3000 MRI-scans. Ook de oogmetingen lopen achter. Maar we halen snel in. Komend voorjaar verwacht ik dat alle 3000 missende MRI-scans al gemaakt zijn. Dat natuurlijk dankzij onze deelnemers die nog steeds massaal gemotiveerd zijn om mee te doen. Zeker 80% van de mensen die we vragen opnieuw mee te doen, doet dit ook, daar zijn we heel erg blij mee.”

 

 

 

 

 
Carla van der Kallen,
onderzoeker en manager onderzoekscentrum
De Maastricht Studie

Sluit de enquête